جلد نشریه تایم در شماره گذشته خود تصویری منحصر به فرد منتشر کرد که که خالی از لطف ندیدیم که بدون لحاظ کردن گرایشات سیاسی و صرفا از منظر هنری به باز نشر و پرداخت بیشتر آن بپردازیم : هفته نامه تایم نشریه ای است که نزدیک به یک قرن به مشاهده و تحلیل اتفاقات […]
جلد نشریه تایم در شماره گذشته خود تصویری منحصر به فرد منتشر کرد که که خالی از لطف ندیدیم که بدون لحاظ کردن گرایشات سیاسی و صرفا از منظر هنری به باز نشر و پرداخت بیشتر آن بپردازیم :
هفته نامه تایم نشریه ای است که نزدیک به یک قرن به مشاهده و تحلیل اتفاقات سیاسی و اجتماعی می پردازد.
در شماره 6 ژوئن 2016 مخصوص کشور امریکا ، تصویر خارق العاده ای به ثبت و نشر رسیده است که از منظر هنری بسیار ارزشمند و تاریخی خواهد بود :
برنی سندرز در سخنرانی 4 خرداد کالیفرنیا
به زعم جناب فاتورچی و البته عکاس هنرمند این لحظه زیبا :
برنی سندرز در این قاب تنها به نظر می رسد اما در واقعیت ما در پشت سر او قرار داریم.
ایجاد حس “مسئولیت فردی برای تک تک افراد” به منظور دستیابی به جامعه ای با بهرمندی از عدالت اجتماعی (ایده آل جامعه سوسیال) در این تصویر کاملا متبلور است.
اگر کمی بیشتر دقت کنیم می بینیم که منظر دوربین و تیترها اتفاقی نیست:
با پیش فرض اینکه کلمه سوسیالیسم از ریشه لاتین کلمه سوسیوس Socius به معنی همراه و شریک یا از ریشه کلمه فرانسوی سوسیال Social (اجتماع) بر گرفته شده است و با توجه به نیازمندی سیاستمدار طرفدار این بینش به رفتار همگن اجتماعی به منظور همسو بودن سود آحاد جامعه؛ می توان از تصویر اینگونه برداشت کرد که ما پشت سر او قرار داریم و همراه او هستیم و در هیاهوی نام های پر طمطراق، شخصیتی را میبینیم که با لباسی ساده تر (نسبت به رقبای دیگر) با نام کوچک خطاب می شود.
افق ناپیدا و تیترِ “تا کجا پیش خواهد رفت…” ترکیبی فوق العاده خواهد بود که به ارتباط تصویر و محتوا کمک بسیار می کند. تصویر از منظر پایین که به قصد قدرت و صلابت سوژه تصویر، لحاظ شده است و رو به افقی روشن ولی نامعلوم دارد. ما نمی دانیم که پیش روی او چیست اما می بینیم که روشن خواهد بود .
به عنوان آخرین نکته؛ این تصویر می توانست ضد نوری (تکنیک عکاسی) باشد که ما بتوانیم به کمک تیتر به محتوای تصویر پی ببریم اما تصویر در زاویه ای گرفته شده است که علاوه بر اینکه سوژۀ تصویر خلاف جهت نور نیست در عین حال رنگی به تصویر کشیده شده است ، چه بسا با دستی افراشته به استقبال آن می رود و با دست دیگر پوشه ای از اطلاعات را در دست دارد.
تصویرِ تنها، گویای گرایشات و معدل افکار مخاطبان او (به زعم منش فکری نشریه) است اما به کمک تیتر ساده و قوی، شان عمومی و وضعیت مبهمی به تصویر القا شده است که خواننده به سمت مطالعه مقاله سوق داده شود.